Veelzijdig kunstenaar
Zoals de noten de muziek vormen en de woorden het proza, zo vormen de draden het weefsel. Textiel is mijn werkterrein in de zoektocht naar het mysterie van het leven. Met draad-stof-weefsel wil ik het weefsel van het leven zichtbaar maken. Weefsels zijn verdichtingen, transparanties, kleuren, verschillende lagen die elkaar overlappen en ineenvloeien. Het werken hieraan, brengt een innerlijke communicatie op gang, die voor mij transcendentie voelbaar maakt. Af en toe gaat een sluier open van het ongrijpbare mysterie. Naast mijn textielwerk ben ik beeldend bezig met was en klei.
Hartverscheurend moment. De tentoonstelling Bosshaltes, maart 2022, een actuele kruiswegstatie in de landerij van Tosse. Maria ontmoet voor het laatst haar zoon. Zie https://www.bosshaltes-oss.nl
Europa 2016, weefsel van prikkeldraad. Hoe Europa vluchtelingen ontvangt. De mantel der liefde is hier uitgevoerd in prikkeldraad.
Zarathoestra, dansen op de toppen van de bomen
Vlasakker, gemaakt met het echte vlas
Toscane, een plastisch landschap
Zee, gezien vanuit vogelperspectief. textiel met vlas
Door het oog van de naald. Maria met kind in het oog van de naald.Maria wordt het onmogelijke gevraagd om het lijden van de mensen te verlichten. Naald van staal, beelden van brons.
Religieus moment. paardendeken met parels\
Imbolc, een Keltisch feest van het prille begin van de lente. St Birgid is de patroonheilige hiervan. Het gaat om de bevordering van de vruchtbaarheid van de aarde. In het christendom wordt het Maria Lichtmis genoemd.
Achter de spiegel
Wandkleed gemaakt naar aanleiding van het boek Zarathoestra van Nietzsche. Hij heeft het over het Nihilisme. Pas als we in het diepste dal zijn afgedaald zijn we in staat nieuwe normen en waarden te creëren voor de samenleving.
Mevrouw van Venrooij
Dit werkstuk is ontstaan na het krijgen van een doos vol vaatdoekjes, mooie katoenen doekjes met wafelmotief. Het is een hommage geworden aan de meisjes en vrouwen die indertijd werkten als dienstmeid.
Terwijl ik deze vaatdoekjes aaneen reeg, fluisterde zij mij hun geschiedenis in mijn oren. Verhalen over gebeurtenissen die de meiden hadden te accepteren. Zij konden hiermee nergens terecht. Alleen de vaatdoekjes begrepen hen, en vingen in stilte de niet geziene tranen op.
Zo vertelde een doekje mij, het verhaal van mevrouw van Venrooij, nog vanuit de tijd dat iedere mond gevuld moest worden, en dit voor de ouders te kostbaar was. Na de lagere school ging zij als 13 jarig kind, uit huis, en nam een betrekking aan als dienstmeisje, Dan was je 6,5 dag per week, intern bij een gezin, en maar poetsen poetsen en poetsen. Zondagmiddag, na de mis, 4 uurtjes met de bus, naar huis. Zij mocht pas vertrekken na allerlei smoesjes, nog even dit doen, en dat doen zodat ze de bus miste die maar een keer per uur reed. Allerlei pesterijtjes van opgemaakte bedden, waar geen plooitje in mocht zitten, en al zaten ze er vaak niet in, werden lakens en dekens afgetrokken, en moesten opnieuw worden gedekt. En tot overmaat van ramp, werd haar mooie dikke lange vlecht, die op haar rug hing door mevrouw afgeknipt, omdat de heer des huizes die zo mooi vond. Bij het vertellen van dit verhaal krijgt dit 13 jarig meisje, nu inmiddels 70 jaar oud, nog steeds tranen in haar ogen bij het vertellen van dit verhaal, en zegt: zo was het gewoon!
Dit was het verhaal van een doekje. Misschien fluisteren de vaatdoekjes jullie ook verhalen toe. Het zou geweldig zijn als al deze doekjes een verhaal krijgen, als hommage aan al deze dappere vrouwen. Als hun verhaal wordt gehoord krijgt het een gezicht. Schrijf ze op en mail ze. Ga je gang!